Ο θυμός είναι μια συναισθηματική κατάσταση που ποικίλει σε ένταση, από τον ήπιο εκνευρισμό έως την έντονη οργή. Όπως και άλλα συναισθήματα, συνοδεύεται από φυσιολογικές και σωματικές αλλαγές: όταν θυμώνουμε η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά και η πίεση του αίματος αυξάνεται, όπως και τα επίπεδα των ορμονών αδραναλίνη και νοδρεναμίνη.Ο θυμός γεννιέται από εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά και από ανησυχία ή από συνεχή ενασχόληση με τα προσωπικά μας προβλήματα. Η διαχείριση του θυμού αποσκοπεί τη μείωση τόσο των συναισθημάτων θυμού όσο και της φυσιολογικής διέγερσης που αυτά προκαλούν. Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα σε θέση να αλλάξουν ή να ξεφύγουν από τα πράγματα ή τα πρόσωπα που τους κάνουν να θυμώνουν. Αυτό όμως που μπορούν να κάνουν είναι να ελέγξουν τις αντιδράσεις τους απέναντι σε αυτά που τους προκαλούν θυμό.
Πολλές φορές οι "μεγάλοι" θεωρούμε το θυμό σαν ένα ενοχικό συναίσθημα με αποτέλεσμα πολλές φορές να τιμωρούμε και να καταδικάζουμε τα παιδιά που θυμώνουν. Ο θυμός αποτελεί ένα φυσιολογικό συναίσθημα που όλοι μας το έχουμε νιώσει. Αυτό που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά είναι τον τρόπο διαχείρισης και έκφρασης του. Στο πλαίσιο της συνεργασίας με την οικογένεια και την αντιμετώπιση καταστάσεων θυμού στα παιδιά προτείνουμε στους γονείς:
- Να συγκρατούν οι ίδιοι το θυμό τους, γιατί αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά τους.
- Να διαβεβαιώνουν τα παιδιά τους ότι ο θυμός είναι κάτι το φυσιολογικό και όλοι οι άνθρωποι κάποιες στιγμές θυμώνουν. Γι' αυτό χρειάζεται να μάθουμε να τον ελέγχουμε αποτελεσματικά.
- Να συζητούν με τα παιδιά τους τρόπους (τεχνικές) για να αντιμετωπίσουν το συναίσθημα αυτό και να τις χρησιμοποιούν στο σπίτι.
- Να παραμένουν ήρεμοι όταν τα παιδιά τους θυμώνουν και να μην αντιδρούν επιθετικά.
- Να βοηθούν τα παιδιά τους να εκφράζουν λεκτικά τι τα θυμώνει και πώς θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση.
- Να αγκαλιάσουν και να χαϊδεύουν τα παιδιά τους όταν είναι θυμωμένα. Η σωματική επαφή τους ηρεμεί.
