Οφέλη του θεατρικού παιχνιδιού και η δομή του...

ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΟΡΙΣΜΟΣ

 

Το θεατρικό παιχνίδι εντάσσεται στο σύνολο της παιδαγωγικής

πρακτικής και αποτελεί δυναμικό μέσο για την ενεργοποίηση του

ατόμου, την απελευθέρωση της φαντασίας του, την καλλιέργεια της

ψυχοκινητικής του έκφρασης, της κοινωνικοποίησής του και της

εξοικείωσης του με τη θεατρική λειτουργία και το θέατρο γενικότερα.

Kρατώντας σαν βάση του το στοιχείο της ψυχαγωγίας του παιδιού το

θεατρικό παιχνίδι είναι μια εξελιγμένη μορφή παιχνιδιού με δομή και

ομαδικότητα που αντλεί τη μέθοδό του από τη θεατρική λειτουργία. Στο

θεατρικό παιχνίδι δεν υπάρχει προκαθορισμένο έργο ή χώρος. Τα

παιδιά μπορούν να υποδύονται τους εαυτούς τους και να
αυτοσχεδιάζουν χαρακτήρες και καταστάσεις. Το θεατρικό παιχνίδι
στηρίζεται στην αυθόρμητη και ελεύθερη έκφραση του παιδιού και στην
ανάγκη του να αναπαράγει, να ανασυνθέσει και να συμβολίσει την
πραγματικότητα. Επίσης, το παιδί με ελεύθερες κινήσεις στο χώρο
εκφράζει με το σώμα του, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού
συναισθήματα και καταστάσεις που αδυνατεί με το λόγο.
Κύρια πηγή ευαισθητοποίησης, για να μπορέσει το άτομο να περάσει
σε μια διαδικασία έκφρασης και απελευθέρωσης της φαντασίας του,
είναι το σώμα. Για να μπορεί το άτομο να εκφραστεί με το σώμα του, θα
πρέπει να είναι ικανό να κινηθεί ελεύθερα μέσα στο χώρο. Πιο
συγκεκριμένα:

•  Να έχει αίσθηση του χώρου.

•  Να αισθάνεται άνετα όλα τα μέλη του.

•  Να μπορεί να ζει και να εκφράζει καταστάσεις με αυτά.



•      Να αισθάνεται το βάρος και το σχήμα.

•  Να επικοινωνεί με τους άλλους μέσα από ένα ρόλο που θα έχει διαλέξει εκείνο.

  

  
   

 

     ΟΦΕΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

 

  

Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, το παιδί υποβοηθάται στα εξής:

 

• Στη διέγερση και ανάπτυξη των αισθήσεων.

• Στη γνωριμία με το σώμα του, τα όρια και τις δυνατότητές του.

• Στην αντίληψη των συναισθημάτων του εαυτού και των άλλων.

• Στην ανάπτυξη και ενίσχυση της προσοχής και της μνήμης.

• Στην αντίληψη του εαυτού σε σχέση με τον γύρω κόσμο.

• Στην ανάπτυξη της μίμησης.

• Στην κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη γενικότερα.

Ιδιαίτερα για τα παιδιά με νοητική υστέρηση, η βίωση του γνωστικού

σχήματος του σώματός τους, η καλλιέργεια της λεπτής κινητικότητας, η

κατανόηση των εννοιών και ο προσανατολισμός στο χώρο και στο

χρόνο, τα βοηθούν ώστε να οργανώσουν την αντίληψή τους για τον

εαυτό τους και το περιβάλλον και να αναπτύξουν δεξιότητες

απαραίτητες για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανεξαρτητοποίησή

τους.

ΔΟΜΗ

  

To θεατρικό παιχνίδι κινείται σε 4 επίπεδα:

 

• Ψυχολογικό

• Κοινωνικό

• Εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό

• Αισθητικό-εκφραστικό

Το θεατρικό παιχνίδι διεξάγεται σε τρεις φάσεις: α) προθέρμανση, β)κύρια φάση και

γ) χαλάρωση:

 

 Προθέρμανση

 



Η φάση αυτή είναι ένα σύντομο ζέσταμα που

επιτυγχάνεται μέσα από έντονη αισθησιοκινητική δραστηριότητα, με

σκοπό να προετοιμάσουμε το άτομο για να συμμετάσχει με
ενθουσιασμό στη συνέχεια της δραστηριότητας. Στη φάση αυτή
προσπαθούμε με διάφορα παιχνίδια, κινητική δραστηριότητα,
σωματική έκφραση κ.λ.π. να εξοικειώσουμε το άτομο με έναν άλλο
τρόπο συμπεριφοράς και να το αποδεσμεύσουμε από έμφυτες
συστολές, επιφυλάξεις κ.λ.π.
 

 Κύρια φάση

 

Είναι το στάδιο όπου δίνουμε τις κατάλληλες

δραστηριότητες, προσπαθώντας να επιτύχουμε τους στόχους που

έχουμε θέσει. Είναι σημαντικό να έχουμε εκ των προτέρων καθορίσει
τους στόχους και έπειτα να οργανώσουμε το πρόγραμμά μας βάσει
αυτών. Είναι καλό να αποφεύγουμε τα παραγγέλματα και τις εντολές,
όσο αυτό είναι εφικτό, και να παρουσιάζουμε τη δραστηριότητα
«ντυμένη» με μια ιστοριούλα.

 Χαλάρωση

 

 

Στη φάση αυτή τα παιδιά ηρεμούν και βγαίνουν από το

ρόλο που έχουν υποδυθεί. Η φάση αυτή είναι εξίσου σημαντική με

τις προηγούμενες, καθώς, αν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού
παρίσταναν για παράδειγμα ένα άγριο ζώο, μετά το τέλος της
δραστηριότητας θα συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με βίαιο τρόπο.
 

 Αξιολόγηση

 

 

Μετά το τέλος του θεατρικού παιχνιδιού ακολουθεί

συζήτηση, τα άτομα λένε τη γνώμη τους για το θέμα, τη “λύση” που

διάλεξαν. Τη φάση αυτή δεν είναι απαραίτητο να την εφαρμόζουμεπάντα. Είναι στην κρίση του εμψυχωτή-συντονιστή. Ιδιαίτερα όταν
έχουμε να κάνουμε με παιδιά με Ν.Υ., αυτισμό, συναισθηματικές
διαταραχές κλπ. δεν είναι πάντα εφικτή η εφαρμογή της.
Τα παραπάνω στάδια δεν εφαρμόζονται πάντα όλα, ούτε με την
ίδια σειρά. Για παράδειγμα το στάδιο της χαλάρωσης μπορεί να
χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια του παιχνιδιού
κρίνουμε ότι είναι απαραίτητο.